Από: Αντιστράτηγο ε.α. Ιωάννη Κρασσά

«Το Πόλεμο μπορείς να τον ξεκινήσεις όποτε θέλεις, άλλα όχι και να τον τερματίσεις». Νικολό Μακιαβέλλι[1] ‎‎(1469 Φλωρεντία-1527).

Η Παλαιστίνη

Την 7^η Οκτωβρίου 2023, η Παλαιστινιακή τρομοκρατική οργάνωση της Χαμάς εξαπόλυσε επίθεση εναντίον του Ισραήλ, στην οποία συμμετείχαν 2.000 ένοπλα μέλη της. Οι απώλειες των Ισραηλινών ανήλθαν σε 1.175 νεκρούς, 3.340 τραυματίες και 247 απαχθέντες ομήρους. Από αυτούς που έχασαν τη ζωή τους 725 ήσαν Ισραηλίτες πολίτες (36 παιδιά), 71 υπήκοοι άλλων χωρών και 379 στρατιωτικοί/αστυνομικοί. Από την πλευρά των επιδρομέων εξουδετερώθηκαν 1.500 (βλέπε σχετικό άρθρο, «Η Επιχείρηση «Καταιγίδα Αλ Άκσα (7 Οκτ 2023)».

Ένα χρόνο και 8 ημέρες μετά, οι Ισραηλινές Ένοπλες Δυνάμεις στα πλαίσια εξαρθρώσεως της Χαμάς, ισοπέδωσαν τη Γάζα, εξουδετέρωσαν 20.000 ένοπλους της Οργανώσεως, ενώ οι παράπλευρες απώλειες των πολιτών ανήλθαν σε 42.000 νεκρούς (εκ των οποίων 16.765 παιδιά), 97.500 τραυματίες και 10.000 αγνοούμενους. Στη Δυτική Όχθη οι νεκροί Παλαιστίνιοι έφθασαν τους 744 (164 παιδιά) και οι τραυματίες τους 6.250.

Γάζα 2024.

Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία από το Γραφείο των Ηνωμένων Εθνών για τον Συντονισμό των Ανθρωπιστικών Υποθέσεων, τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας και την Παλαιστινιακή Κυβέρνηση από τις 7 Οκτωβρίου 2023, οι ισραηλινές επιθέσεις κατέστρεψαν:

• Το 50% των οικιών της Γάζας (ολικώς ή μερικώς).
• Το 80% των εμπορικών εγκαταστάσεων.
• Το 87% των σχολικών κτιρίων.
• Το 47% των νοσοκομείων (17 από τα 36).
• Το 68% του οδικού δικτύου.
• Το 68% των καλλιεργήσιμων εκτάσεων.

Το Γιατί

Η Χαμάς προσπάθησε να ξεκινήσει ένα πόλεμο με το Ισραήλ, αλλά αυτό που πέτυχε ήταν να εμπλέξει το Ιράν σε μια μεγαλύτερη σύγκρουση. Αναμφίβολα βρίσκεται στη δυσχερέστερη θέση από τους εμπλεκόμενους στη περιοχή. Προκύπτουν όμως ορισμένα εύλογα ερωτήματα για εκείνους που αποφάσισαν το χτύπημα της 7^ης Οκτωβρίου:

1. Προσδοκούσαν να "γονατίσουν" το Ισραήλ μ’ αυτό το χτύπημα ?
2. Ανέμεναν μια αντίδραση από τον Ισραηλινό στρατό ανάλογο σε ισχύ και μέσα με τη δική τους ?
3. Είχαν λάβει κάποια μέριμνα για τους αμάχους γι’ αυτό που επρόκειτο να επακολουθήσει ?
4. Είχαν εξασφαλίσει την έμπρακτη υποστήριξη από κάποιο άλλο κράτος ?
5. Η κατάσταση όπως έχει διαμορφωθεί σήμερα, ήταν αυτό που επεδίωκαν ?

Η Χαμάς με το τρόπο που ενήργησε επιβεβαίωσε ότι οδηγείτε μόνο από τυφλό πάθος, αδιαφορώντας για τα υπόλοιπα.

Ο Λίβανος

Την 8^η Οκτωβρίου 2023, ο αρχηγός της τρομοκρατικής οργανώσεως «Χεζμπολά(χ)» Χασάν Νασράλα (1960-2024), διέταξε τη προσβολή του Βορείου Ισραήλ με πληθώρα ιρανικών πυραύλων και ρουκετών, με αποτέλεσμα  άνω των 70.000 Εβραίων κατοίκων να αναγκαστούν να εγκαταλείψουν τις οικίες τους. Ο Ισραηλινός Στρατός έχει εισβάλλει στο Νότιο Λίβανο, έχει εξαρθρώσει όλη τη διοικητική δομή της οργανώσεως συμπεριλαμβανομένου και του αρχηγού και περισσότερα από 2.000 μέλη της. 2.141 πολίτες του Λιβάνου κάθε ηλικίας και φύλου έχουν χάσει τη ζωή τους, ενώ 10.100 έχουν τραυματισθεί. Οι καταστροφές είναι μεγάλες τόσο στις πόλεις, όσο και στην ύπαιθρο (40.00 ελαιόδεντρα έχουν καεί), ενώ παραμένει άγνωστο πότε θα τερματισθούν οι επιχειρήσεις. Από τη πλευρά του Ισραήλ οι νεκροί ανέρχονται σε 48 στρατιωτικούς και 30 πολίτες,

Βηρυτός. 

Το Ιράν

Ο Αλί Χοσεϊνί Χαμενεΐ[2] (1939-) μετά 35 χρόνια στο τιμόνι της χώρας, βρίσκεται σε δύσκολη οικονομική θέση, αντιμετωπίζει εσωτερικά προβλήματα και δεν επιθυμεί να κλιμακώσει περαιτέρω την απευθείας σύγκρουση με το Ισραήλ. Επιζητεί δια των αντιπροσώπων του (Χαμάς, Χεζμπολάχ, Χούθι) να αυξήσει την επιρροή του στη περιοχή με απώτερο στόχο να αποδυναμώσει πλήρως το Ισραήλ.

Ο Αλί Χοσεϊνί Χαμενεΐ.

Την 13^η Απριλίου 2024, το Ιράν εκτόξευσε κατά του Ισραήλ 170 μη επανδρωμένα αεροσκάφη, 30 πύραυλους κρουζ και 120 βαλλιστικούς πύραυλους, ως αντίποινα για το βομβαρδισμό της πρεσβείας του στη Δαμασκό και των θάνατο δύο στρατηγών. Η Αντιαεροπορική Άμυνα του Ισραήλ κατέρριψε το 95% των εχθρικών εναερίων μέσων, υπήρξε μία ανθρώπινη απώλεια και δεν προκλήθηκαν ζημιές. Η αντίδραση του Ισραήλ ήταν πολύ χαλαρή.

Την 1^η Οκτωβρίου μετά την εκτέλεση του Νασράλα το Ιράν εξαπέλυσε νέα επίθεση με 181 βαλλιστικούς πυραύλους. Αυτή τη φορά υπήρξαν καταστροφές σε 80 οικήματα, χωρίς θανάτους ή τραυματισμούς, ή καταστροφή στρατιωτικών μέσων. Το Ισραήλ ανακοίνωσε ότι θα ανταποδώσει το χτύπημα.

Το Ισραήλ

Το Ισραήλ έχει υιοθετήσει τη ρήση του Μακιαβέλλι «Τους αντιπάλους σου, ή πρέπει να τους παίρνεις με το μέρος σου, ή να τους εκμηδενίζεις». Όλο το έθνος έχει προσαρμοσθεί στις ανάγκες του πολέμου και οι πολίτες του είναι ετοιμοπόλεμοι στρατιώτες. Το Ισραήλ ανέκαθεν ήταν υπέρμαχο των «σύντομων» πόλεμων, γιατί οι μακροχρόνιοι εξασθενούν την ισχύ του. Στη παρούσα φάση με την εξουδετέρωση των «αντιπροσώπων» του Ιράν επιδιώκει την «αλλαγή» του χάρτη στη περιοχή. Η στρατιωτική του επικράτηση δεν εγγυάται την υλοποίηση των στρατηγικών του στόχων. Από την 7^η Οκτωβρίου 2023, οι Ισραηλινές ανθρώπινες απώλειες ανέρχονται σε 1.139 νεκρούς (728 στρατιωτικοί, 411 πολίτες) και 8.730 τραυματίες (4.576 στρατιωτικοί, 4.154 πολίτες). Ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου, μετά τη πυραυλική επίθεση της 1^ης Οκτωβρίου, δήλωσε ότι η απάντηση του Ισραήλ θα είναι σκληρή. Η παγκόσμια κοινή γνώμη αναμένει να μάθει την επιλογή των στόχων, αλλά και τον τρόπο προσβολής τους.

 Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν  και ο Πρωθυπουργός του Ισραήλ Μπέντζαμιν Νετανιάχου.

Οι ΗΠΑ

Οι ΗΠΑ είναι η πρώτη χώρα που αναγνώρισε το Ισραήλ το 1948, στο οποίο έχει χορηγήσει τη μεγαλύτερη βοήθεια από οποιοδήποτε άλλο κράτος, μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Προέδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν[3] (1942-) έχει κάθε λόγο να μην είναι ευχαριστημένος από τον Ισραηλινό Πρωθυπουργό [4] (1949-). Του ζήτησε να ολοκληρώσει την επιχείρηση στη Γάζα μέχρι το τέλος του έτους (2023), να μην εισβάλλει στη Ράφα, να μην επιτεθεί στη Χεζπολά(χ) και να αποδεχθεί κατάπαυση του πυρός επί 21 ημέρες, αλλά ο «Μπίμπι (προσωνύμιο του Νετανιάχου)» τον αγνόησε σε όλα και δείχνει να μην υπολογίζει κανένα.

Οι ΗΠΑ όπως εξελίσσεται η κατάσταση φαίνεται να μην έχουν ένα σχέδιο για μετά το τέλος του πολέμου, που να μπορεί να γίνει αποδεκτό από τους εμπόλεμους. Η ανοχή που δείχνει ο Μπάιντεν στο Νετανιάχου, ενδέχεται να αποτελέσει την αιτία να χάσουν οι Δημοκρατικοί τις προεδρικές εκλογές, προοπτική την οποία δείχνει να προτιμά ο Ισραηλινός Πρωθυπουργός.

Ματωμένη Ιστορία

Την 14^η Μαΐου 1948, ιδρύθηκε το κράτος του Ισραήλ σε εφαρμογή του 181/1947 ψηφίσματος του ΟΗΕ. Την επομένη ημέρα στρατεύματα από την Αίγυπτο, την Ιορδανία, τη Συρία, το Ιράκ και το Λίβανο, συνεπικουρούμενα από δυνάμεις της Σαουδικής Αραβίας και της Υεμένης, επιτέθηκαν με σκοπό την εξάλειψή του (βλέπε σχετικό άρθρο, Ισραήλ-Παλαιστίνη η Λύση των Δύο Ανεξαρτήτων Κρατών). Οι εισβολείς προέτρεψαν τους Παλαιστίνιους να μεταβούν για την ασφάλεια τους στην Ιορδανία και να επιστρέψουν μετά το πόλεμο, δημιουργώντας μ’ αυτό το τρόπο το πρώτο κύμα προσφύγων. Μετά από τρείς ανεπιτυχείς πολέμους 1956, 1967 και 1973, η Αίγυπτος και η Ιορδανία αναγνώρισαν το Ισραήλ, [βλέπε σχετικά άρθρα, Ο Αραβοϊσραηλινός Πόλεμος του 1973[1] (Α΄ Μέρος), Ο Αραβοϊσραηλινός Πόλεμος του 1973 (Β΄ Μέρος), Ο Πόλεμος των Έξι Ημερών]. Το 2020 στο πλαίσιο των «Συμφωνιών του Αβραάμ»[5], τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Μπαχρέιν, το Σουδάν και το Μαρόκο εξομάλυναν τις διπλωματικές τους σχέσεις με το Ισραήλ. Από την ίδρυσή του μέχρι σήμερα το Ισραήλ πολεμά για την επιβίωσή του. Η σύγκρουση μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων παραπέμπει στη ιστορία του Πολυβίου[6] (200-118 π.Χ.), στην οποία παρομοίασε το πόλεμο Ρώμης εναντίον της Καρχηδόνος[7] σαν κοκορομαχία, εκτιμώντας ότι θα τερματισθεί, μέχρι να καταρρεύσει ο ένας εκ των δύο. «Ἔως ἄν τὸν ἔτερον προπεσεῖν (Α, 58, 7-9)», γεγονός το οποίο επαληθεύτηκε.

Το Δια Ταύτα

Στο Ισραήλ, στη Γάζα, στη Δυτική Όχθη και στο Λίβανο τα θύματα του πολέμου είναι πολλά, με πολύ περισσότερα των Παλαιστινίων. Ουδείς δύναται να προβλέψει μέχρι που θα φτάσουν. Πιστεύω ότι είναι πολύ δύσκολο να κατανοήσουμε το θυμό, την απελπισία και γενικά το ψυχισμό των αντιμαχόμενων. Οι εικόνες από τα πεδία των επιχειρήσεων είναι πολύ σκληρές και προκαλούν οδύνη και αποτροπιασμό για όσους δεν έχουν επιλεκτικές ευαισθησίες. Υπάρχει ένα μεγάλο ποσοστό ανά το κόσμο, που επιθυμεί τον αφανισμό μόνο των Εβραίων, ή μόνο των Παλαιστινίων.

Η επιτυχής καταστροφή των στόχων που θα προσβάλλει το Ισραήλ, μετά τη Ιρανική επίθεση της 1^ης Οκτωβρίου, θα δοκιμάσει τις δυνατότητες της ιρανικής αντιαεροπορικής αμύνης και θα καθορίσουν σε μεγάλο βαθμό τη πορεία της συγκρούσεως. Το Ισραήλ μπορεί να έχει σχεδιάσει:

1. Το βομβαρδισμό εγκαταστάσεων εξορύξεως, αποθηκεύσεως, ή επεξεργασίας πετρελαίου οι οποίοι είναι εύκολοι για προσβολή στόχοι. Μπορεί όμως να προκληθεί παγκόσμια οικονομική κρίση.
2. Τη καταστροφή των υπογείων (100 μέτρα υπό την επιφάνεια του εδάφους) πυρηνικών εγκαταστάσεων. Η επιχείρηση είναι πολύ δύσκολη και ίσως γενικεύσει το πόλεμο.
3. Την ανατίναξη των εκτοξευτών και των χώρων αποθηκεύσεως των πυραύλων. Εφόσον επιτύχει θα εξαλείψει τη σημαντικότερη απειλή κατά του Ισραήλ, καθόσον ο ιρανικός στρατός, το ναυτικό και η αεροπορία δεν έχουν επαρκείς δυνατότητες να αντιπαρατεθούν με τις Ισραηλινές.
4. Την εξουδετέρωση του ηγέτη του Ιράν, η οποία θα δημιουργήσει εσωτερική κρίση.
5. Την προσβολή μη αναμενόμενου στόχου, με σκοπό τον αιφνιδιασμό των Ιρανών.

Διαπιστώσεις-Συμπεράσματα

Το τρόπαιο του πολέμου αφορά το έδαφος, γιατί η κατοχή του αποτελεί προϋπόθεση για την ύπαρξη έθνους-κράτους. Για τον ίδιο λόγο διεξάγεται ο Ρωσο-ουκρανικός πόλεμος, αλλά και γενικότερα οι περισσότεροι πόλεμοι. Υπό αυτή την έννοια η παγκόσμια κοινοκτημοσύνη θα τερμάτιζε τους πολέμους για το εδαφικό. Υπάρχουν όμως ακόμα το χρώμα, η θρησκεία, η φυλή και άλλα πολλά που μπορούν να οδηγήσουν τους ανθρώπους στην αφαίρεση ζωής. Οι άνθρωποι δεν αντέχουμε τη διαφορετικότητα, ας το πάρουμε απόφαση και να συμβιβαστούμε με την άγνοια, την υπεροψία, τα τρωτά και τα ελαττώματα μας που δεν μπορούμε να ελέγξουμε και να υπερβούμε, εγκλωβισμένοι στα στερεότυπα και στις αντιλήψεις μας.

Όσοι παρακολουθούμε και κρίνουμε δεν τολμούμε να διακινδυνεύσουμε τη ζωή μας για τις πεποιθήσεις μας, ομιλούντες και γράφοντες εκ του ασφαλούς. Να μην ξεχνάμε ότι στην Ελληνική Επανάσταση 313 φιλέλληνες[8] θυσίασαν τη ζωή τους για τη δική μας ελευθερία, από τους 940 που ήλθαν στη χώρα μας.

Η συνέχιση των πολεμικών επιχειρήσεων δεν συμφέρει κανένα από τους εμπλεκόμενους, είναι όμως παγιδευμένοι στις διακηρύξεις τους, από τις οποίες είναι πολύ δύσκολο να απαλλαγούν. Η κατάσταση αυτή δημιούργησε την εμμονή της εξοντώσεως η οποία μεταβλήθηκε σε αυτοσκοπό, με το τυφλό μίσος να έχει υποκαταστήσει τη λογική.

Το να προτείνεται, ότι το Ιράν και οι τρομοκρατικές οργανώσεις πρέπει να απομακρυνθούν από τη πολιτική των 3 όχι προς το Ισραήλ (Αναγνώριση, Συνομιλίες, Ειρήνη) και το Ισραήλ να δεχθεί να επιστρέψει στα σύνορα πριν το 1967, είναι κάτι εξωπραγματικό. Είναι σαν προσπαθείς να ξαναβάλεις τη σφαίρα στη κάνη, μετά την εκπυρσοκρότησή του όπλου.

Οι απώλειες μετά από κάποιο σημείο παύουν να προκαλούν εντύπωση. Θα πρέπει να συμβεί κάτι πραγματικά μεγάλο και συγκλονιστικό για να σταματήσουν οι αιματοχυσίες.

Αντιστράτηγος ε.α. Ιωάννης Κρασσάς

Οκτώβριος 2024

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

[1].Ο Νικολό ντέι Μακιαβέλι (Niccolò dei Machiavelli‎‎·[1469 Φλωρεντία-1527]) ήταν Ιταλός διπλωμάτης, συγγραφέας, φιλόσοφος και ιστορικός που έζησε κατά την περίοδο της Αναγεννήσεως. Ο πατέρας του μερίμνησε ώστε ο νεαρός Νικολό να λάβει, σύμφωνη με τα κλασικά πρότυπα της εποχής, ουμανιστική εκπαίδευση. Η εκπαίδευση αυτή και η σχέση του με Φλωρεντινούς ουμανιστές είχαν ως αποτέλεσμα να λάβει το 1498 το αξίωμα δεύτερου καγκελαρίου της Φλωρεντινής Δημοκρατίας. Ο Μακιαβέλι ήταν πεπεισμένος ως προς την ένδεια της κλασικής φιλοσοφίας και αρνούνταν την αυθεντία της στη φυσική τάξη. Το 1513 έγραψε τον «Ηγεμόνα» ο οποίος συγκεντρώνει την γνώση επί παντός επιστητού και τη βούληση να εφαρμόζει στους άλλους ότι αποφασίζει. 

Ο Νικολό ντέι Μακιαβέλι.

[2] Ο Αλί Χοσεϊνί Χαμενεΐ (Hosseini Khamenei 1939-) είναι ο ανώτατος θρησκευτικός ηγέτης του Ιράν από το 1989, εκλεγείς με το σαρωτικό ποσοστό (97%) στο αξίωμα του Προέδρου της χώρας. Διαδέχθηκε τον Αγιατολάχ Ρουχολάχ Χομεϊνί τον αρχηγό της επαναστάσεως και πρώτο Πρόεδρο της Ισλαμικής Δημοκρατίας. Συμπεριλήφθη στη λίστα που εξέδωσε το περιοδικό TIME για τα «Πρόσωπα με τη Μεγαλύτερη Επιρροή Παγκοσμίως» για το έτος 2012.

Ο Αλί Χοσεϊνί Χαμενεΐ.

[3] Ο νομικός Τζόζεφ Ρόμπινετ Μπάιντεν, γνωστότερος απλώς ως Τζο Μπάιντεν, είναι ο 46ος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών από τον Ιανουάριο του 2021. Διετέλεσε επίσης 47ος Αντιπρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, υπό τον πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα από το 2009 έως το 2017.

Τζο Μπάιντεν.

[4] Ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου (1949-), από το 1967 ως το 1972 υπηρέτησε ως λοχαγός του ισραηλινού στρατού. Το 1975 έλαβε πτυχίο αρχιτεκτονικής και το 1977 Διοικήσεως Επιχειρήσεων από το ΜΙΤ [Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης (Massachusetts Institute of Technology)]. Στη συνεχεία σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Χάρβαρντ. Το 1980 επέστρεψε στο Ισραήλ και το 1996 εκλέχθηκε για πρώτη φορά πρωθυπουργός του Ισραήλ, αποτελώντας το νεότερο σε ηλικία πρόσωπο που κατέλαβε αυτή τη θέση, στην οποία παρέμεινε έως το 1999. Στη συνέχεια επανεκλέχθηκε άλλες τέσσερεις φορές (2009, 2013,2015, 2022), συμπληρώνοντας 18 χρόνια στη πρωθυπουργία, γεγονός που τον καθιστά το μακροβιότερο πρωθυπουργό της χώρας.

Ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου.

[5] Οι Συμφωνίες του Αβραάμ είναι διμερείς συμφωνίες που υπογράφηκαν μεταξύ του Ισραήλ και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτωμν (ΗΑΕ) του Μπαχρέιν, του Σουδάν και του Μαρόκου το Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο του 2020, με τη μεσολάβηση των ΗΠΑ, με τις οποίες τα τέσσερα κράτη αναγνώρισαν το Ισραήλ.

[6] Ο Πολύβιος [200 (Μεγαλόπολη της Αρκαδίας)-118 π.Χ.)], έγραψε τη περίοδο της «Ρωμαϊκής Ιστορίας» από το 240 έως 146 π.Χ., σε 39 βιβλία, από τα οποία σώζονται ακέραια μόνο τα πέντε πρώτα. Στοχεύει περισσότερο στη χρησιμότητα παρά στην ψυχαγωγία, όπως και ο Θουκυδίδης, από τον οποίο έχει επηρεαστεί. Η εξιστόρηση των γεγονότων γίνεται με τρόπο αξιόπιστο, αντικειμενικό και αμερόληπτο. Η επίδρασή του ήταν σημαντική στους μεταγενέστερους, ιδιαίτερα στον Ρωμαίο ιστορικό Τίτο Λίβιο (64 π.Χ.-17 μ.Χ.).

Ο Πολύβιος.

[7] Οι τρεις Καρχηδονιακοί Πόλεμοι διεξήχθησαν από το 264 π.Χ. έως το 146 π.Χ. μεταξύ της Ρώμης και της Καρχηδόνος (ήταν κτισμένη δυτικά της Τύνιδας της πρωτεύουσας της Τυνησίας). Θεωρούνταν ότι ήταν οι πιο μεγάλοι πόλεμοι που είχαν γίνει μέχρι τότε. Οι αιτίες του πολέμου ήταν οι συγκρούσεις μεταξύ της ήδη υπάρχουσας Καρχηδονιακής Αυτοκρατορίας με την αναδυόμενη Ρωμαϊκή δημοκρατία.

[8] 

ΤΕΛΟΣ