«Δεν είναι πόλεμος(εισβολή στη Ουκρανία) είναι μια Ειδική Στρατιωτική Επιχείρηση»

«Δεν ήταν στάση, ούτε πραξικόπημα, ήταν μια Ειδική Επιχείρηση Καταλήψεως της Εξουσίας».

ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ

Παρασκευή 23 Ιουνίου 2023

Ο Ρώσος επιχειρηματίας Γιεβγκένι Πριγκόζιν[1] ιδιοκτήτης της «Ιδιωτικής Στρατιωτικής Εταιρείας Βάγκνερ[2] (Private Military Company Wagner) στασίασε κατά της Ηγεσίας των Ρωσικών Ενόπλων Δυνάμεων και κατά του Προέδρου της Ρωσικής Ομοσπονδίας Βλαντιμίρ Πούτιν. Ο Πριγκόζιν ηγείται ένοπλης μισθοφορικής δυνάμεως, με την οποία συμμετέχει στην «Ειδική Στρατιωτική Επιχείρηση» [3] κατά της Ουκρανίας. Η δραστηριοποίηση της «εταιρείας» του στη χώρα ξεκίνησε το 2014, όταν η Ρωσία προσάρτησε παράνομα την Κριμαία[4].

Πούτιν και Πριγκόζιν τις καλές εποχές.

Ο Πριγκόζιν δημοσιοποίησε βίντεο στο οποίο αποκάλεσε την ρωσική στρατιωτική ηγεσία «καθάρματα» και επικέντρωσε τα πυρά του κατά του Υπουργού Εθνικής Αμύνης Σεργκέϊ Σοϊγκού[5] τον οποίο κατηγόρησε ότι εξαπάτησε τον Πούτιν και το ρωσικό λαό, ξεκινώντας ένα αχρείαστο πόλεμο. Οι αιτίες που επικαλέστηκε σχετικά με την απειλή από το ΝΑΤΟ, την ανάγκη αφοπλισμού, την αποναζιστικοποίηση της Ουκρανίας, και την προστασία των ρωσόφωνων της Ουκρανίας δεν υφίσταντο. Όλα συνέβησαν για να προαχθεί σε Στρατάρχη και να του απονεμηθεί το δεύτερο αστέρι του ήρωα της Ρωσικής Ομοσπονδίας[6]. Επεσήμανε επίσης ότι αποκρύπτει το γεγονός ότι οι ρωσικές δυνάμεις ηττώνται από τις Ουκρανικές.

Στις 21:00 βομβαρδίσθηκε στρατόπεδο της «Βάγκνερ» με αποτέλεσμα το θάνατο 30 στρατιωτών και την κατάρριψη 1 αεροσκάφους και 5 ελικοπτέρων της ρωσικής αεροπορίας[7]. Ο Πριγκόζιν εξαγριωμένος δήλωσε ότι πρέπει να απονεμηθεί δικαιοσύνη για τους χιλιάδες αδικοχαμένους Ρώσους στρατιώτες.

Το ρωσικό υπουργείο εσωτερικών ξεκίνησε τις διαδικασίες για την παραπομπή του στη δικαιοσύνη[8],ενώ η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Ασφαλείας της Ρωσικής Ομοσπονδίας (FSB)[9] προέτρεψε τους μαχητές της Βάγκνερ: «Να μην εκτελέσουν τις εγκληματικές εντολές του Γιεβγκένι Πριγκόζιν και να ενεργήσουν για τη σύλληψή του».

Σάββατο, 24 Ιουνίου 2023

α. Στις 07:00, οι δυνάμεις της Βάγκνερ έθεσαν υπό τον έλεγχό τους άνευ αντιστάσεως, το Στρατηγείο της Νότιας Στρατιωτικής Περιφέρειας στο Ροστόφ επί του Ντον(Rostov-on-Don) [10]. Δεν συνέβη το ίδιο για τον έλεγχο των στρατιωτικών εγκαταστάσεων στη περιοχή Βορονέζ(Voronezh)[11], όπου δόθηκε μάχη, με τους κατοίκους να παραμένουν στα σπίτια τους. Σε βίντεο φαίνεται να συνομιλεί με τον Στρατηγό Γιουνούς-Γιεβκούροφ(Yunus-Bek Yevkurov) Αναπληρωτή Υπουργό Άμυνας της Ρωσίας, και με τον Αντιστράτηγο Βλαντιμίρ Αλεξέγιεφ, Πρώτο Αναπληρωτή Αρχηγό της GRU (Ρωσική Στρατιωτική Υπηρεσία Πληροφοριών). Ο Πριγκοζίν τους ανακοίνωσε την απόφασή του για την αποστολή δυνάμεων της Βάγκνερ προς την Μόσχα την οποία ονόμασε «Πορείας Δικαιοσύνης» με σκοπό να σταματήσει «το κακό» προκαλεί η Ρωσική Στρατιωτική Ηγεσία.

Ο Πριγκόζιν "κατευθύνει" τους στρατηγούς.

β. Μια φάλαγγα οχημάτων της Βάγκνερ με απροσδιόριστο αριθμό στρατιωτών αναχώρησε προς την Μόσχα κινούμενη επί της κυρίας εθνικής οδού(Μ4). Κατά την διάρκεια της κινήσεως οι άνδρες της Βάγκνερ κατέρριψαν 2 επιθετικά ελικόπτερα και 4 μεταγωγικά αεροσκάφη της ρωσικής αεροπορίας. Δεν αναλήφθηκε όμως καμία σοβαρή προσπάθεια από τις Ρωσικές δυνάμεις για την αναχαίτησή της. Η κατάσταση χαρακτηρίσθηκε ως κρίσιμη, στρατιωτικά τμήματα αναπτύχθηκαν στη Μόσχα, αυξημένα μέτρα ασφαλείας ελήφθησαν σ’ όλη τη χώρα, ενώ η Δευτέρα κηρύχθηκε αργία. 

γ. Την 10:38 του Σαββάτου, ο Πούτιν σε τηλεοπτικό διάγγελμα, φανερά θυμωμένος, υποσχέθηκε να συντρίψει την «στρατιωτική ανταρσία», χαρακτηρίζοντάς την «προδοσία» και «πισώπλατη μαχαιριά» στους μαχόμενους στην Ουκρανία Ρώσους στρατιώτες. Στις 10:55 ο Πριγκόζιν κοινοποίησε σε ανάρτηση του στο διαδίκτυο ότι, "Ο Πούτιν έκανε λάθος επιλογή και σύντομα θα έχουμε νέο πρόεδρο".

δ. Ο Σεργκέι Ναρίσκιν (Sergei Naryshkin), επικεφαλής της Υπηρεσίας Εξωτερικών Πληροφοριών (SVR) της Ρωσίας, δήλωσε στο πρακτορείο ειδήσεων TASS ότι, «ο Πριγκόζιν υποδαυλίζει ένα αδελφοκτόνο εμφύλιο πόλεμο». Το Ρωσικό Υπουργείο Εξωτερικών προειδοποίησε τις δυτικές χώρες να μην χρησιμοποιήσουν την «εσωτερική κατάσταση στη Ρωσία για την επίτευξη των ρωσοφοβικών στόχων τους»

ε. Την 18:00, ο Πρόεδρος της Λευκορωσίας Αλεξάντερ Λουκασένκο διαμεσολάβησε και έπεισε τον Πριγκόζιν να σταματήσει την «ανταρσία του». Την 20:24 οι δυνάμεις της Βάγκνερ που κινούνταν προς την Μόσχα ανέστρεψαν τη πορεία τους, ενώ παράλληλα αποσύρθηκαν από το Στρατιωτικό Αρχηγείο της Ρωσίας στο Ροστόφ επί του Ντον, υπό τις επευφημίες των πολιτών. Από την πλευρά του ο Πούτιν εγγυήθηκε ότι δεν θα υπάρξουν ποινικές κυρώσεις για κανένα. Όσοι από το προσωπικό δεν συμμετείχαν στην «ανταρσία» δύνανται να ενταχθούν στο ρωσικό στρατό ως επαγγελματίες οπλίτες. Σε κάθε περίπτωση η πλήρης αφομοίωση τους θα είναι δύσκολη, γιατί δεν είναι πιστοί, ούτε στη χώρα, ούτε στο σύνταγμα, ούτε στην ιεραρχία, αλλά μόνο στο Πριγκόζιν.

O Πρόεδρος της Λευκορωσίας Αλεξάντερ Λουκασένκο.

Ο Λουκασένκο παρείχε άδεια διαμονής στο Πριγκόζιν στη Λευκορωσία. Προς το παρόν δεν έχουν κοινοποιηθεί όλοι οι όροι της συμφωνίας. Ο Στράτηγος Σεργκέϊ Σουροβίκιν, Υπαρχηγός των Ρωσικών Δυνάμεων στην Ουκρανία μετά την τηλεοπτική του έκκληση το Σάββατο προς τον Πριγκόζιν να σταματήσει το εγχείρημά έχει εξαφανισθεί και πιθανολογείται ότι τελεί υπό περιορισμό, διότι γνώριζε την κίνηση του Πριγκόζιν, δυο ημέρες πριν εκδηλωθεί. Ο Σουροβίκιν και άλλοι 30 ανώτατοι Ρώσοι αξιωματικοί έχουν ταυτότητα διακεκριμένου[VIP(Very Important Person)] μέλους της  Βάγκνερ. Σε διάστημα 36 ωρών η Ρωσία αντιμετώπισε μια ραγδαίως εξελισσόμενη ένοπλη εξέγερση, η οποία εκτονώθηκε το ίδιο γρήγορα, αλλά σε κάθε περίπτωση δημιούργησε νέα δεδομένα στην πολιτική σκηνή της Ρωσίας.

Τα Αναπάντητα Ερωτήματα

Η εξέγερση του Πριγκόζιν απασχόλησε την παγκόσμια κοινή γνώμη και αποτέλεσε το κύριο αντικείμενο συζητήσεως των περισσοτέρων πρακτορείων ειδήσεων. Συνέβησαν πολλά επί μέρους γεγονότα, ορισμένα εκ των οποίων μεταδόθηκαν σε πραγματικό χρόνο. Υπάρχουν άλλα που τα πληροφορηθήκαμε χωρίς προς το παρόν να υπάρχει αποδεικτικό υλικό. Το βέβαιο όμως είναι ότι διαδραματίσθηκαν πολλά περισσότερα, τα οποία πιθανόν να μην κοινοποιηθούν ποτέ. Από τα διαδραματισθέντα γεγονότα δημιουργηθήκαν εύλογα ερωτήματα, επί των οποίων θα δώσω απαντήσεις σύμφωνα με την δική μου αντίληψη των πραγμάτων, τις γνώσεις και την εμπειρία μου.

α. Τι προκάλεσε την απόφαση του Πριγκοζίν να κινηθεί προς τη Μόσχα και να στραφεί κατά του Πούτιν ;

Οι κατηγορίες του Πριγκόζιν προς τη Στρατιωτική Ηγεσία είχαν ξεκινήσει από διμήνου, ποτέ όμως δεν τοποθέτησε τον Πούτιν στο κάδρο των κατηγοριών του. Ο βομβαρδισμός του στρατοπέδου τον επηρέασε σημαντικά. Θεωρώ πολύ πιθανόν να συνειδητοποίησε ότι αυτός ήταν ο πρώτος στόχος, για το οποίο να είχε και επιβεβαίωση από δικές του πηγές, στο περιβάλλον του Πούτιν. Ο Πριγκόζιν αποφάσισε να τα παίξει όλα για όλα και να μην περιμένει το δεύτερο πλήγμα, αλλά να επιτεθεί. Δεν θα παρακαλούσε, αλλά θα απειλούσε προκειμένου να επιβιώσει σε ένα περιβάλλον που δεν δείχνει καμία επιείκεια και συνθλίβει τους αδύνατους.

β. Γιατί οι ρωσικές δυνάμεις δεν αντιστάθηκαν στο Πριγκόζιν, όταν κατέλαβε το Στρατηγείο της Νότιας Στρατιωτικής Περιφέρειας στο Ροστόφ επί του Ντον;

Το συγκεκριμένο στρατηγείο διευθύνει τις επιχειρήσεις στην Ουκρανία και προστατεύεται από στρατιωτικές μονάδες. Το πιθανότερο είναι να ήθελαν να αποφύγουν την σύγκρουση με τους μαχητές της Βάγκνερ, γιατί γνώριζαν ότι δεν υπήρχε πιθανότητα να τους νικήσουν. Δεν μπορούμε επίσης να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο να ήθελαν να προβάλλουν τη διαφωνία τους σε ένα πόλεμο που δεν πιστεύουν.

Ο Αναπληρωτής Υπουργός Άμυνας της Ρωσίας, Στρατηγός Γιουνούς Γεβγκούροφ και ο πρώτος αναπληρωτής αρχηγός της GRU (Ρωσική Στρατιωτική Υπηρεσία Πληροφοριών), Αντιστράτηγος Βλαντιμίρ Αλεξέγιεφ υπό ποιο καθεστώς συνομιλούσαν με τον Πριγκόζιν, όταν τους κοινοποίησε την απόφαση του να κινηθεί προς την Μόσχα για να εξαλείψει «το κακό»; Οι δύο Στρατηγοί παρουσιάσθηκαν φανερά αμήχανοι και σε δύσκολη θέση και δεν έδειχναν ικανοί να σταματήσουν το Πριγκόζιν. Εφόσον διαφωνούσαν έπρεπε να αρνηθούν να συνομιλήσουν μαζί του και να δηλώσουν ότι βρίσκονται υπό κράτηση.

γ. Γιατί κατά την διάρκεια της κινήσεως των δυνάμεων της Βάγκνερ προς τη Μόσχα δεν εστάλησαν δυνάμεις προς αναχαίτησή τους;

Θεωρώ ότι ο Πούτιν δεν εμπιστεύονταν τα στρατεύματά του και φοβόταν μην συμπράξουν με τους στασιαστές. Το τμήμα που κατευθύνονταν στη Μόσχα, έστω και εάν η δύναμή του ήταν 8.000 άνδρες, δεν αποτελούσε απειλή. Η πρωτεύουσα της Ρωσίας έχει έκταση 2.100 τετρ. Χλμ., είναι ίση σε μέγεθος με την Λέσβο και τη Σάμο μαζί. Ο Πριγκόζιν θα μπορούσε να δημιουργήσει πρόβλημα, μόνο στη περίπτωση που στρατιωτικές μονάδες συντασσόντουσαν μαζί του.

δ. Γιατί ο Πούτιν επέλεξε το συμβιβασμό και δεν επιχείρησε να εκμηδενίσει τους προδότες ;

Για τον ίδιο λόγο που δεν απέστειλε δυνάμεις προς αναχαίτησή του. Δεν ήταν σίγουρος για την αφοσίωση στο πρόσωπο του, όσων είχαν στρατιωτικές δυνάμεις υπό τη διοίκησή τους. 

 Την 24 Ιουνίου ο Πούτιν στο διάγγελμα του παρομοίασε την κίνηση του Πριγκόζιν «με την Οκτωβριανή επανάσταση το 1917, η όποια έκλεψε την νίκη από την Ρωσία κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο(1914-1918). Οι ίντριγκες, οι διαπληκτισμοί και η πολιτικοποίηση πίσω από την πλάτη του στρατού και του λαού αποδείχθηκαν η μεγαλύτερη καταστροφή, η καταστροφή του στρατού και του κράτους, η απώλεια τεράστιων εδαφών, με αποτέλεσμα μια τραγωδία και έναν εμφύλιο πόλεμο». Οι τρείς πρώτες λέξεις της προτάσεως δείχνουν να αποτελούν το χειρότερο εφιάλτη του, γιατί τα γνωρίζει από «πρώτο χέρι». Η ένταξη πολλών στρατιωτικών στις τάξεις των κομμουνιστών δεν έγινε για ιδεολογικούς λόγους, αλλά λόγω αγανακτήσεως για τα θύματα του πολέμου και τις άσχημες συνθήκες διαβιώσεως των στρατιωτών. Οι Ρώσοι στρατιώτες στην Ουκρανία έχουν αρκετούς μήνες να λάβουν άδεια, ενώ καθυστερεί και η καταβολή των μισθών τους. Ο Πούτιν δεν επιθυμούσε αυτή η δυσαρέσκεια να πυροδοτήσει ανεξέλεγκτες καταστάσεις.

Η Άνοδος του Πούτιν στην Εξουσία

Το Μάρτιο του 1994, ο Πούτιν από δημοτικός σύμβουλος ανέλαβε τα καθήκοντα του πρώτου Αντιπροέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου της Πετρουπόλεως. Τον Μάρτιο του 1997, τοποθετήθηκε στο πρώτο του κρατικό αξίωμα ως ο έβδομος από τους 7 αναπληρωτές επικεφαλής του «Εκτελεστικού Γραφείου του προέδρου της Ρωσίας Μπόρις Γιέλτσιν»[12]. Τον Μάϊο του 1988, προωθήθηκε στην θέση του Α΄ Διευθυντού, ενώ δύο μήνες αργότερα διορίσθηκε από τον Γιέλτσιν πρόεδρος της FSB. Τον Μάρτιο του 1999 έγινε Γραμματέας του Ρωσικού Συμβουλίου Ασφαλείας. Τον Αύγουστου 1999, διορίσθηκε υπηρεσιακός Πρωθυπουργός, με την κρατική Δούμα(Ρωσική Βουλή των Αντιπροσώπων) να επικυρώνει την εκλογή του. Η ταχύτατη ανέλιξη του δεν οφείλονταν στα ιδιαίτερα προσόντα του και δεν υπήρξε αποτέλεσμα λαϊκής ετυμηγορίας. Ο Πούτιν υποστηρίχθηκε από τον πανίσχυρο ολιγάρχη Μπόρις Αμπράμοβιτς Μπερεζόφσκι[13]. Επιλέχθηκε ως ο διάδοχος του Γιέλτσιν, προκειμένου να εξυπηρετήσει τα προνόμια της νέας ρωσικής νομενκλατούρας που αναδύθηκε μετά την διάλυση της Σοβιετικής Ενώσεως. Το 2000 ο πρώην πράκτορας της KGB, συναντήθηκε με τον ανερχόμενο ιδιοκτήτη εστιατορίων και κέτερινγκ. Αναμφισβήτητα υπήρξε καλή χημεία στη σχέση τους, τροφοδοτούμενη από την υπέρμετρη φιλοδοξία και την ακόρεστη βουλιμία τους.  

1999 Κύριλλος, Πούτιν, Γιέλντσιν, η έναρξη της παντοδυναμίας.

Διαπιστώσεις-Συμπεράσματα

Η Αμερικανίδα δημοσιογράφος Τζιλ Ντάγκερτι, πρώην επικεφαλής του γραφείου του CNN στη Μόσχα και εμπειρογνώμονας στις ρωσικές υποθέσεις σχολίασε. «Ο Πούτιν δεν συγχωρεί ποτέ τους προδότες. Είναι πιθανό να δούμε τον Πριγκόζιν να δολοφονείται στη Λευκορωσία, διότι αποτελεί απειλή, ανεξάρτητα από το πού βρίσκεται». Ο Ρώσος Πρόεδρος θα πρέπει να ανησυχεί περισσότερο για την φυσική του ασφάλεια. Η όλη ιστορία πιθανόν να αποτελεί την κορυφή του παγόβουνου της δυσφορίας προς το πρόσωπο του Πούτιν, από την οποία προκλήθηκαν οι πρώτες ρωγμές στην εικόνα του. Ο χρόνος θα δείξει το μέγεθος της ζημίας. Ο άρχοντας του Κρεμλίνου θα πρέπει να ανησυχεί περισσότερο για τους πολίτες στο Ροστόφ που επευφημούσαν του άνδρες της Βάγκνερ, κατά την αποχώρησή τους από τη πόλη.

Αποχώρηση της Βάγκνερ υπό τις επευφημίες των πολιτών.

Η Ρωσία δεν λειτουργεί με τις ίδιες συνθήκες που λειτουργούν οι Δυτικές Δημοκρατίες. Η αναδιανομή ισχύος και πλούτου με βίαιες μεθόδους, αποτελεί σύνηθες φαινόμενο στη ρωσική ιστορία. Η επί 30 χρόνια διακυβέρνηση του Στάλιν(1922-1953) άφησε μια σκληρή παρακαταθήκη. Οι διάδοχοι του προσπάθησαν να διαφοροποιηθούν από τον τρόμο της σταλινικής τυραννίας, διατήρησαν όμως τα προνόμια και τους μηχανισμούς ελέγχου και καταστολής που είχαν κληρονομήσει, προκειμένου να διατηρήσουν μία εξουσία που στηριζόταν στον τρόμο και την καταπάτηση των ατομικών ελευθεριών. Ο τρόπος με τον οποίο έχουν εθισθεί να λειτουργούν οι συμπατριώτες του, περιέγραψε πολύ εύστοχα ο βραβευμένος με Νόμπελ λογοτεχνίας Ρώσος  συγγραφέας Αλεξάντερ Σολτζενίσκι: «Η βία συγκαλύπτεται μόνο με ψέματα και τα ψέματα συντηρούνται μόνο με τη βία».

Αντιστράτηγος ε.α. Ιωάννης Κρασσάς

Ιούλιος 2023

 ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

[1] Ο αυτοδημιούργητος, βίαιος, παρορμητικός, με παραβατική συμπεριφορά και τρόφιμος των φυλακών επί επταετία Πριγκόζιν(1961-), γνώρισε τον Πούτιν το 2000 και εκτός από την εύνοιά του, κέρδισε προσοδοφόρα συμβόλαια τροφοδοσίας με το Κρεμλίνο. Τότε ήταν που του δόθηκε το προσωνύμιο «Σεφ του Πούτιν». Το 2014, τα υποστηριζόμενα από τη Ρωσία αυτονομιστικά κινήματα στην Ουκρανία αποτέλεσαν την αιτία για τη μετατροπή του Πριγκόζιν σε πολέμαρχο. Ο Πριγκόζιν ίδρυσε τη Wagner μια πολυπληθή μισθοφορική μονάδα, που πολέμησε τόσο στην Ανατολική Ουκρανία όσο και σε χώρες της Αφρικής, για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της Ρωσίας ανά το κόσμο. Η Wagner βρέθηκε στο προσκήνιο κατά τη διάρκεια του πολέμου στην Ουκρανία, με τους μαχητές να φαίνεται να επιτυγχάνουν εκεί όπου τα τακτικά ρωσικά στρατεύματα απέτυχαν. Ωστόσο, οι βάναυσες τακτικές τους προκάλεσαν μεγάλο αριθμό θυμάτων. Ο Πριγκόζιν και η στρατιωτική ηγεσία της Ρωσίας ενεπλάκησαν σε δημόσια διαμάχη, με το αφεντικό της Wagner να κατηγορεί τον στρατό ότι δεν δίνει πυρομαχικά στις δυνάμεις του και να τους καταλογίζει ανικανότητα στη διεύθυνση των επιχειρήσεων. Ο Πριγκόζιν ήταν πάντα προσεκτικός να καταλογίζει ευθύνες προς τη στρατιωτική ηγεσία της Ρωσίας και όχι προς τον Πούτιν.

[2] Η Ομάδα Βάγκνερ είναι Ρωσική ιδιωτική στρατιωτική εταιρεία, ιδιοκτησίας του Γεβγκένι Πριγκόζιν. Έχει στις τάξεις της πάνω από 40.000 μισθοφόρους και έχει αναλάβει έναντι αμοιβής την υποστήριξη των ρωσικών συμφερόντων  στο εξωτερικό και ιδιαίτερα στην Αφρική. Προμηθεύεται οπλισμό, πυρομαχικά και εφόδια  από το Ρωσικό Υπουργείο Αμύνης και χρησιμοποιεί τις εγκαταστάσεις του για την εκπαίδευση των ανδρών της. Πριν από τον Ιούνιο του 2023, εικαζόταν ευρέως ότι η ομάδα Βάγκνερ χρησιμοποιήθηκε από τη ρωσική κυβέρνηση για να κρύψει τα αληθινά θύματα και το οικονομικό κόστος των ξένων επεμβάσεων της Ρωσίας σε διάφορες χώρες.

Τα γραφεία της Βάγκνερ στην Αγία Πετρούπολη.

[3] Βλέπε σχετικά άρθρα, Το Πρώτο Έτος του Ρωσο-ουκρανικού Πολέμου, Απολογισμός Έξι Μηνών Ρωσο-Ουκρανικού Πολέμου

[4] Το 2014, ξεκίνησε η κρίση στην Κριμαία του  ως επακόλουθο της Ουκρανικής επανάστασης του 2014, κατά την οποία ανατράπηκε η κυβέρνηση του φιλορώσου προέδρου Βίκτωρ Γιανουκόβιτς. Έγιναν διαδηλώσεις από ομάδες προσκείμενες προς τη Μόσχα που ήταν αντίθετες με τα γεγονότα στο Κίεβο και επιζητούσαν στενότερους δεσμούς ή την ενσωμάτωση στη Ρωσία και επιπρόσθετα την επέκταση της αυτονομίας ή την πιθανή ανεξαρτησία για την Κριμαία. Οι Τάταροι και οι Ουκρανοί της Κριμαίας τάχθηκαν υπέρ της Επανάστασης. Το ρωσικό Κοινοβούλιο παραχώρησε στον πρόεδρο της Ρωσίας Πούτιν την εξουσία να χρησιμοποιήσει στρατιωτική βία στην Ουκρανία. Οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους καταδίκασαν τη ρωσική εισβολή στην Κριμαία και ζήτησαν από τη Μόσχα να αποσύρει τις δυνάμεις της. Στις 6 Μαρτίου 2014 το Ανώτατο Συμβούλιο της Κριμαίας αποφάσισε να ζητήσει από τη Ρωσία την επανένωση, κάτι που παραχωρήθηκε από τη Ρωσία από το δημοψήφισμα της 16^ης Μαρτίου 2014. Ωστόσο, η Ουκρανική Κυβέρνηση δεν αναγνώρισε ποτέ την ηγεσία του συμβουλίου και καταδίκασε την πρωτοβουλία για το δημοψήφισμα ως αντισυνταγματική.

[5] Ο Σεργκέι Κουζουγκέτοβιτς Σοϊγκού (1955-) Διατηρεί το χαρτοφυλάκιο του Υπουργός Αμύνης της Ρωσικής Ομοσπονδίας από το 2012. Διετέλεσε Υπουργός Πολιτικής Προστασίας από το 1991 έως το 2012. Υπηρέτησε για μικρό διάστημα ως κυβερνήτης της περιφέρειας της Μόσχας το 2012. Ο Σοϊγκού φοίτησε στο Πολυτεχνικό Ινστιτούτο του Κρασνογιάρσκ απ’ όπου αποφοίτησε το 1977 με πτυχίο Πολιτικού Μηχανικού. Ανήκει στον στενό κύκλο των έμπιστων του Πούτιν.

Ο Σεργκέι Κουζουγκέτοβιτς Σοϊγκού.

[6] Ο «Ήρωας της Ρωσικής Ομοσπονδίας» είναι η υψηλότερη διάκριση της χώρας και απονέμεται για εξαιρετικά επιτεύγματα και αντικατέστησε το μετάλλιο του «Ήρωα της Σοβιετικής Ενώσεως».

Το αστέρι του ήρωος της Ρωσικής Ομοσπονδίας.

[7] Σύμφωνα με αναφορές στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, καταρρίφθηκαν συνολικά έξι ελικόπτερα, συμπεριλαμβανομένων δύο επιθετικών ελικοπτέρων, τριών ηλεκτρονικού πολέμου και ενός μεταφορικού.

[8] Η Προεδρεία της Ομοσπονδίας εξέδωσε σχετική ανακοίνωση, στην οποία αναφέρει: «Στις 23 Ιουνίου 2023, το Τμήμα Ερευνών της Υπηρεσία Ασφαλείας της Ρωσίας (FSB) κίνησε νομίμως και εύλογα ποινική υπόθεση κατά του E.V. Prigozhin βάσει του άρθρου 279 του Ποινικού Κώδικα της Ρωσικής Ομοσπονδίας σχετικά με το γεγονός της οργάνωσης μια ένοπλης εξέγερσης. Οι ενέργειές του θα έχουν σωστή νομική αξιολόγηση. Το έγκλημα αυτό τιμωρείται με φυλάκιση από 12 έως 20 χρόνια».

[9] Η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Ασφαλείας της Ρωσικής Ομοσπονδίας (ρωσικά ФСБ, λατινικά FSB), είναι η κύρια υπηρεσία ασφάλειας της Ρωσικής Ομοσπονδίας αι το κεντρικό γραφείο-διάδοχος της πρώην Επιτροπής Κρατικής Ασφάλειας (KGB). Οι κύριες αρμοδιότητές της FSB είναι στο εσωτερικό της χώρας, οι οποίες περιλαμβάνουν την αντικατασκοπεία (εσωτερική και εξωτερική), την ασφάλεια των συνόρων, την επιτήρηση και την καταπολέμηση της τρομοκρατίας, καθώς και τη διερεύνηση ορισμένων άλλων ειδών σοβαρών εγκλημάτων. Η έδρα της βρίσκεται στην πλατεία Λουμπιάνκα της Μόσχας, στο κεντρικό κτίριο της πρώην KGB. Το σύνολο του προσωπικού που υπηρετεί στην  FSB ανέρχεται σε 200.000 με 300.000.

[10] Το Ροστόφ επί του Ντον(πληθυσμός 1.089.261) είναι μια παραποτάμια πόλη στη βορειοανατολική άκρη της Μαύρης Θάλασσας στην Αζοφική Θάλασσα, στις εκβολές του ποταμού Ντον. Είναι σημαντικό λιμάνι και πρωτεύουσα της διοικητικής περιφέρειας του Ροστόφ.

[11] Το Βορόνεζ, (1.032.895 κατοίκοι) είναι πόλη της Ρωσίας, κοντά στα σύνορα της χώρας με την Ουκρανία και πρωτεύουσα της ομώνυμης περιφέρειας. Είναι κτισμένο στις όχθες του ποταμού Βορόνεζ, ίγο πριν τη συμβολή του με το Ντον, και απέχει από τη Μόσχα περίπου 587 χιλιόμετρα σε ευθεία γραμμή.

[12] Ο Μπορίς Νικολάγιεβιτς Γιέλτσιν(1931-2007) διετέλεσε πρόεδρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας από το 1991 έως και το 1999, από τον Νοέμβριο του 1991 μέχρι τον Ιούνιο του 1992 ήταν ταυτόχρονα και ηγέτης της κυβέρνησης των ρεφορμιστών ενώ από τον Μάρτιο μέχρι τον Μάιο του 1992 εκτελούσε τα καθήκοντα του Ρώσου Υπουργού Άμυνας. Το 1961 έγινε μέλος του ΚΚΣΕ (Κομμουνιστικού Κόμματος Σοβιετικής Ένωσης) και διορίστηκε από τον Μιχαήλ Γκορμπατσώφ γενικός γραμματέας του κόμματος στη Μόσχα Απομακρύνθηκε από τη θέση του και το 1989 και επέστρεψε δυναμικά στην πολιτική σκηνή ως κριτής της πολιτικής του Γκορμπατσώφ και αναδείχθηκε σε αρχηγός των μεταρρυθμιστών. Το 1990 εκλέχθηκε πρώτος πρόεδρος της Ρωσίας και ένα χρόνο αργότερα μετά την διάλυση της Σοβιετικής Ενώσεως έγινε Πρόεδρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας.

Ο Μπόρις Γιέλτσιν.

[13] Ο Μπορίς Αμπράμοβιτς Μπερεζόφσκι (1946-2013) Ρώσος επιχειρηματίας, ολιγάρχης, κυβερνητικός αξιωματούχος, μηχανικός και μαθηματικός. Ήταν μέλος της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών. Ο Μπερεζόφσκι δημιούργησε την περιουσία του στη Ρωσία τη δεκαετία του 1990, όταν η χώρα προχώρησε στην ιδιωτικοποίηση των κρατικών επιχειρήσεων. Επωφελήθηκε από τον έλεγχο των διαφόρων περιουσιακών στοιχείων, συμπεριλαμβανομένου του κυριότερου τηλεοπτικού καναλιού της χώρας Channel One. Το 1997, το περιοδικό Forbes εκτίμησε την περιουσία toyσε τρία δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ. Απέκτησε πλούτο και πολιτική δύναμη επί διακυβέρνησης Γιέλτσιν, όταν ήταν αναπληρωτής γραμματέας του Συμβουλίου Ασφαλείας της Ρωσίας, Ο Μπερεζόφσκι βοήθησε να χρηματοδοτηθεί η Ενότητα (το πολιτικό κόμμα, το οποίο συγκρότησε την κοινοβουλευτική βάση του Βλαντίμιρ Πούτιν), Ωστόσο, μετά τις ρωσικές προεδρικές εκλογές τον Μάρτιο του 2000, ο Μπερεζόφσκι μεταπήδησε  στην αντιπολίτευση και παραιτήθηκε από τη Δούμα. Μετά την μετεγκατάστασή στη Βρετανία, οι επιχειρήσεις του περιήλθαν στο κράτος.

 Ο Μπορίς Αμπράμοβιτς Μπερεζόφσκι.

ΤΕΛΟΣ